IN TOGA CANDIDA. Dico , P. C. , siiperiore nocte cujusdani hominis nobilis , et valdè in hoc largitionis quaestu noti et cogniti , domum Catilinam et Antoniiirn cum sequestribiis suis convenisse. Quem enini aut amicum habere potest is, qui tôt cives trucidavit ; aut clientem , qui in suâ civitate cum peregrino negavit se judicio aequo certare posse ? Ne se jàm tùm respexit, cum gravissimis vestris decretis absens notatus est. In judiciis quanta vis esset didicit , cum est absolutus : si, illud judicium, aut illa absolutio fiominanda est. Te tamen , Q. Muti, tàm malè de republicâ existimare molesté fero, qui hesterno die me esse dignum consulatu negabas, Quid ! Populus Romanus minus diligenter scit sibi constituere defensorem, quàm tu tibi ? qui, cùm te furti L. Calenus ageret, me potissimum fortunarum tuarum patronum esse voluisti. Et cujus tu consilium in
