i6 SA.TJ.USTII EPISTOT.AE.
Itaque inihi multa cum aiiimo agitant ! consilium fuit famam modestiamque meani post tiiani dignitatem habere, et cujus rei lubet periculuni facere, duni qiiid tibi ex eo gloriae accederet. Idqiie non temere, aut ex fortunâ tua decrevi, sed quia in te, praeter ceteras, artem unam mirabilem comperi, semper tibi majorem in adversis quam in secundis rébus animum esse. Sed per ceteros mortales illa res clarior est, quod et prius defessi sint homines laudando atque admirando munificentiam tuam, quam tu faciendo quae gloriâ digna essent. Equidem mihi decretum est nihii tam ex alto reperiri posse quod non cogitanti tibi in promptu sit. Neque ego quae visa sunt de republicâ tibi scripsi quia mihi consilinm atque ingenium meum amplius aequo probaretur ; sed inter labores militiae, interque praelia, victorias, imperium, statui admonendum te de negociis urbanis. Namque tibi si id modo in pectore consilii est, uti te ab inimicorum impetU vindices, quoque modo contra adversum consulem(i) bénéficia populi retineas ; indigna virtute tuà cogites. Sin in te animus est qui jam a principio nobilitatis factionem distur- (i) Lentulus et Marcellus , consuls de l’année à laquelle je rapporte la date de cette épitre , étaient tous deux ennemis de César, et par leur violence ne contribuèrent pas peu à précipiter la
