Page:Michelet - OC, Histoire de France, t. 1.djvu/512

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
454
HISTOIRE DE FRANCE

luminibus privârunt… Bernhardus obiit. Quod audiens imperator, magno cum dolore flevit muito tempore. »


157 — page 278La Suède eut un évêque dépendant de l’archevêque de Reims…

S. Anscharii vita, ibid., 305. « In civitate Hammaburg sedem constituit archiepiscopalem. » — Ibid., 306. « Ebo (archiep. Remensis) quemdam… pontificali insignitum honore, ad partes direxit Sueonum, etc. »


158 — page 279Louis choisit la plus belle. Judith, etc…

Astron., c. lxxx. « Undecumque abductas procerum filias inspiciens, Judith. » — Thegan., c. xxvi. « Accepit filiam Velfi ducis, qui erat de nobilissimâ stirpe Bavarorum, et nomen virginis Judith, quæ erat ex parte matris nobilissimi generis Saxonici, eamque reginam constituit. Erat enim pulchra valde. » — L’évêque Friculfe lui écrit : « Si agitur de venustate corporis, pulchritudine superas omnes, quas visus vel auditus nostræ parvitatis comperit, reginas. » Scr. Fr. VI, 355.


159 — page 279Savante…

V. les épîtres dédicatoires du célèbre Raban de Fulde et de l’évêque Friculfe. Celui-ci lui écrit : « In divinis et liberalibus studiis, ut tuæ eruditionis cognovi facundiam, obstupui. » Script. Fr. VI, 355, 356. — Walafrid versus, ibid., 268 :

Organa dulcisono percurrit pectine Judith.
O si Sappho loquax, vel nos inviseret Holda.
Ludere jam pedibus…
Quidquid enim tibimet sexûs subtraxit egestas,
Reddidit ingeniis culta atque exercita vita.

— Annal. Met., ibid., 212. « Pulchra nimis et sapientiæ floribus optime instructa. »


160 — page 282Une diète fut assemblée à Nimègue…

Astron., c. xlv. « Hi qui imperatori contraria sentiebant, alicubi in Franciâ conventum fieri generalem volebant. Imperator autem clanculo obnitebatur, diffidens quidem Francis, magisque se credens Germanis. Obtinuit tamen sententia imperatoris, ut in Neomago populi convenirent… Omnisque Germania eo confluxit, imperatori auxilio futura. » Louis se réconcilie avec son fils ; le peuple, furieux, menace de massacrer et l’empereur et Lothaire. On saisit