et corpore vastior, his affatibus cæteros incitabat : Heus pueri, inquit, quin maribus animis, et viribus alacribus dormientes aggrediamur. Omnis contatio, ignavia omnis facessat è pectore, stricto mucrone per totam domum cædes ambulet. Qui sopitus jacebit, trucidetur ; qui repugnare tentaverit, feriatur. Sic salvi recedemus, si salvum in domo neminem reliquerimus. Fateor, quirites, extremos latrones, boni civis officium arbitratus, simul eximiè metuens et hospitibus meis et mihi, gladiolo, qui me propter hujusmodi pericula comitabatur, armatus, fugare atque proterrere aggressus sum. At illi barbari prorsus et immanes homines, neque fugam capessunt ; et cum me viderent in ferro, tamen audaciter resistunt. Dirigitur præliaris acies. Ipse denique dux et signifer cæterorum, validis me viribus aggressus, illico manibus ambabus capillo abreptum, ac retro reflexum, effligere lapide gestit, quem dùm sibi porrigi flagitat, certâ manu percussum feliciter prosterno. Ac mox alium, pedibus meis mordicus inhærentem, per scapulas ictu temperato, tertiumque improvidè occurrentem, pectore offenso, perimo. Sic pace vindicatâ, domoque hospitis ac salute communi protectâ, non jàm impunem me,
