Nec secius Thrasyleon examussim capto noctis latrocinali momento, prorepit cavea : statimque custodes, qui propè sopiti quiescebant, mox ad unum omnes etiam janitorem ipsum, gladio conficit, clavique subtracta, fores januæ repandit ; nobisque promptè convolantibus, et domus alveo receptis, demonstrat horreum, ubi vespera sagaciter argentum copiosum recondi viderat. Quo protinùs perfracto confertæ manus violentia, jubeo singulos commilitonum asportare quantum quisque poterat auri vel argenti, et in illis ædibus fidelissimorum mortuorum occultare properè, rursùm concito gradu recurrentes sarcinas iterare : quòd enim ex usu foret omnium, me solum resistentem pro domûs limine, cuncta rerum exploraturum sollicitè, dùm redirent.
Nàm et facies ursæ, mediis ædibus discurrentis, ad proterrendos, si qui de familiâ fortè vigilassent, videbatur opportuna. Quis enim, quamvis fortis et intrepidus, immani forma tantæ bestiæ, noctu præsertim, visitata, non se ad fugam statim concitaret ? non obdito cellæ pessulo, pavens et trepidus sese cella cohiberet ? His omnibus salubri consilio rectè dispositis, occurrit scævus eventus.
