Page:Bérard - Un mensonge de la science allemande, 1917.djvu/37

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Sophocle, les Phéniciennes d’Euripide[1] et l’Assemblée des Femmes d’Aristophane[2].

En 1789, son grand ouvrage sur la Leptinienne lui-même n’était, avec tous ses mérites, qu’une improvisation faite d’emprunts, pour une part. La cause première en avait été une imitation allemande d’une œuvre française. La France venait alors de produire et de mettre à la mode les caractères Didot. Un imprimeur allemand, qui les avait « habilement » imités[3], avait demandé à Wolf d’entreprendre une collection de ceux des auteurs grecs dont il n’existait pas encore d’édition scolaire en Prusse. Wolf avait promis de se mettre à l’ouvrage ; il annonçait, dans son Épître à Reiz, la prochaine apparition d’un Diodore, d’un Hésiode, d’un

  1. Cf. Harles-Fabricius, ibid., p. 224 : optima critica editio est quam cel. Brunck., sagacissimus ille criticus et linguae graecae non minus quam metri tragici calentissimus, paravit : Sophoclis, quae supersunt omnia cum veterum Grammaticorum Scholiis ; superstites tragoedias VII ad optimorum exemplarium fidem recensuit versione et notis illustravit, deperditarum fragmenta collegit Rich.-Franz. Phil. Brunck, regiae Inscriptionum et humaniorum Litterarum Academiae Socius, Argentorati, 1786.
  2. Cf. Harles-Fabricius, ibid., p. 267: critica plenissimaque est editio Euripidis Tragoedia Phoenissae, interpretationem addidit H. Grotii, graeca castigavit e m.s.tis atque adnotationibus instruxit, Scholia partim nunc primum evulgata subjecit L. C. Valckenaer, Francquerae, 1755, 4 ; ex recensione Valckenarii edidit Phoenissas varietatemque lectionis et indicem vocabulor. copiosissimum adjecit C. G. Schütz., Halae Saxon. 1772, cum Hecuba Brunck, Argentorati, 1780. — Harles-Fabricius, ibid., p. 387 : critica, adcurata, ex multis codd. et de conjectura emendata editio novaque recensio est Aristophanis Comœdiae ex optimis exemplaribus emendatae studio R. F. P. Brunck, Argentorati, 1783, 8o, [cujus IX tomi] fabulas graecas... novam interpretationem Brunckii latinam, varias lectiones, nova e codd. sumta scholia ; notas et emendationes Brunckii [comprehendunt]. Quae quum ita sint, tres tantum editionum [Aristophanis] aetates constitui possunt : prima orta est ab Aldo, altera est Florentina cum scholiis ; tertia parentem habuit Brunckium.
  3. Kleine Schriften, I, p. 294 : tanto magis oculis blandiuntur tum majores formae graecae, tum latinae omnes, utpote artificiose ad Didotii modum factae.