λέξεως σύνθεσις, διάνοιαν αὐτοτελῆ δηλοῦσα. Τοῦ δὲ λόγου μέρη ὀκτὼ, ὄνομα, ῥῆμα, μετοχὴ, ἄρθρον, ἀντωνυμια, πρίθεσις, ἐπίῤῥημα καὶ σύνδεσμος.
14. Περὶ ὀνόματος.
De nomine.
Ὄνομά ἐστι μέρος λόγου πτωτικὸν, σῶμα καὶ πρᾶγμα σημαῖνον· σῶμα μὲν οἶον λίθος· πρᾶγμα δὲ οἶον παιδεία· κοινῶς τε καὶ ἰδίως λεγόμενον· κοινῶς μὲν οἶον ἄνθρωπος, ἵππος· ἰδίως δὲ οἶον Σωκράτης. Παρέπεται δὲ τῷ ὀνόματι πέντε, γένη, εἴδη, σχήματα, ἀριθμοὶ, πτῶσις. Γένη μὲν οὖν εἰσι τρία,
րադրութիւն, զտրամախոհութիւն, ինքնակատար յայտնելով. եւ բանի մասունք են ութ. անուն, բայ, ընդունելութիւն, յաւդ,
դերանուն, նախադրութիւն, մակբայ, շաղկապ. քանզի է
առասուիդ իբրեւ տեսակ ընդ անուամբ ենթանկեալ։
ժգ: Յաղագս անուան
Անուն է մասն բանի հոլովական, մարմին կամ իր նշանակելով, մարմին, որզան. քար. եւ իր, որպէս խրատ. հասարակաբար եւ յատկապէս. հասարակաբար, որգունակ՝ մարդ. եւ յատկապէս որգոն՝ պաւղոս։ Եւ հետեւին անուան՝ հինգ. սերք, տեսակք, ձեւք, թիւք, հոլովք։ Եւ սերք են երեք, տրական, իգական եւ չեզոք. եւ են ոմանք որ յաւելուն ՚ի
