τῆς κλίσεως τῶν ὀνομάτων. Καὶ ὑποτασσόμενον μὲν τὸ ὅς· προτασσόμενον δὲ τὸ ὁ Παρέπεται δὲ αὐτῷ γένη, ἀριθμοὶ, πτώσεις. Γένη μὲν οὖν εἰσι τρία, ὁ ποιητὴς, ἡ ποίησις, καὶ τὸ ποίημα. Ἀριθμοὶ δὲ τρεῖς, ἑνικὸς, δυϊκὸς, καὶ πληθυντικός· ἑνικὸς μὲν οἶον τὸ ὁ, ἡ, τό· δυϊκὸς δὲ τὼ, τά· πληθυντικὸς δὲ, οἶον οἱ, αἱ, τά. Πτώσεις δὲ, ὁ, τοῦ, τῷ, τὸν, ὦ· ἡ, τῆς, τῇ, τὴν, ὦ· τὸ, τοῦ, τῷ, τὸ, ὦ.
21. Περὶ ἀντωνυμίας.
De pronomine.
Ἀντωνυμία δέ ἐστι λέξις ἀντὶ ὀνόματος παραλαμβανομένη, προσώπων ὡρισμένων δηλωτική. Παρέται δέ αὐτῇ ἓξ, πρόσωπα, γένη, ἀριθμοὶ, πτώσεις, σχήματα καὶ εἴδη.
ներխոնարհութեան և անուան։ Եւ նախադասական է այս՝ որգոն. ս։ Եւ ստորադասական է այս՝ որգոն. որ։ Եւ յարին նմա այսք՝ սերք, թիւք, հոլովք: Եւ են սերք՝ որգոն. արարաւղ. արարած. արարուած։ Թիւք երեք, եզական՝ այս. այդ. այն. երկաւորական՝ այսու. այդու. այդով. և յոքնական՝ այսք. այդք. այնք։ Հոլովք՝ այս. այսր. այսմ. այսու. զայսով. այսք։
ժը: Յաղագս դերանունութեան
և նախագա ղափար և ածանցական դերանուանց։
Դերանունութիւն է բառ փոխանակ անուան առեալ, որոշեալ դիմաց յատկական։ Եւ հետեւին դերանունութեան՝ դեմք, սերք, թիւք, հոլովք, ձևք, տեսակք։ Եւ դէմք նախագաղափարացն՝ ես. դու. նա. և ածանցացն՝ իմ. քո. նորա։
