io6 OEuvRES DE Descartes. ii:i-ii4.
ut rêvera efl,nullamque habcret fuî caufam qu^e effet Deus. Idcoque ulterius inquifivi, an ego pojfem exijîere,
i39 Ji Deus non exijîeref-, non tam ut diverfam a prœce- denti rationem afferrem, quàm ut eandem ipfam ab- folutiùs explicarem. 5
Hîc vero vir nimis officiofus in locum invidiofum me adducit; confert enim meum argumentum cum alio quodam ex S. Thoma & Ariffotele defumptum, ut ita veluti rationem exigat, cur, cùm eandem quam illi viam effem ingreffus, non tamen in (omnibus eandem lo fim fecutus; fed pcrmittat, quœfo, de aliis me tacere, atque eorum tantùm, quœ ipfc fcripfi, reddere ra- tionem.
Primo itaque^ non defumpfi meum argumentum ex eo quod viderem in ieniibilibus effe ordinem five fue- i5 ceffionem quandam caufarum efficientium; tum quia Deum exiflere multo evidentius effe putavi, quàm ullas res fenfibiles; tum etiam quia per iftam caufa- rum fucceffionem non videbar aliô poffe devenire, quàm ad impcrfeclionem mei intellcclûs agnofcen- 20 dam, quôd ncmpc non poffim comprchendere quo- modo infinité taies caufcC fibi mutuo ab seterno ita fuccefferint, ut nulla fuerit prima. Nam certe, ex
140 eo quod iffud non poffmi comprchendere, non fequi- tur aliquam primam effe debere, ut neque ex eo quod 25 non poffnn etiam comprchendere infmitas diviûuncs in quantitate finità, fequitur aliquam dari ultiinam, ita ut ulterius dividi non poiîit ; led taniùm lequilur
i3 Après rationem, non à la ligne [1" et 2' cdiL). a. Ci-avanl, p. 48, 1. 1-2.
�� �
