96 Descartes et Beeckman. w-u.
in tempore poteft efle major diverfitas, vt magis fen- fum occupet.
(IV)
De sonorum diversitate circa acutum & grave. 5
Haec tribus maxime modis poteft fpeâari : vel fci- licet in fonis qui fimul emittuntur à diverfis corpori- bus, vel in illis qui fucceffive ab eâdem voce, vel denique in illis qui fucceffive à diverfis vocibus vel corporibus fonoris. Ex primo modo confonantise «o oriuntur ; ex fecundo, gradus; ex tertio, diflbnantise, quse magis ad confonantias accedunt. Vbi patet in confonantijs minorem efle debere fonorum diverfita- tem, quàm in gradibus : quia fcilicet illa magis audi- tum fatigaret, in fonis qui fimul emittuntur, quàm in «5 illis qui fucceffive. Idem etiam proportione dicendum de difFerentiâ graduum ab illis diflbnantijs- quae in relatione tolerantur.
(V)
De Consonantijs. *o
Advertendum eft, primo, vnifonum non efle confo- nantiam, quia in illo nulla eft diâ"erentia fonorum in acuto & gravi; fed illum fe habere ad confonantias, vt vnitas ad numéros.
I Secundo, ex duobus terminis, qui in confonantiâ 25
�� �
