Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, X.djvu/137

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

45-43- COMPENDIUM MuSICiE, \1']

que fuffragatur vfus Pradicorum : vix unquam enim hoc fpatium excedunt.

Horum autem numerorum vfus eft, ad exade fcien- dum qualem inter fe proportionem habeant fingulae 5 notae, | quae in omnibus vnius cantilense partibus con- tinentur. Se habent enim ad invicem foni harum no- tarum, vt numeri qui in ijfdem chordis funt adhibiti : adeo vt, fi divifus fit nervus in ^40 partes sequales, atque hujus fonus graviffimum terminum F reprse- 10 fentet, eiufdem nervi partes 480 edent fonum termini G, & fie confequenter.

Atque hîc quatuor partium gradus ordinavimus, vt pateat quantum diftare debeant ab invicem. Non

quôd faepe alijs in locis claves ^«j ^, à ^ non appo-

i5 nantur, quod fit iuxta varietatem graduum quae de-

curruntur ab vnâquâque parte ; fed quia hic modus

videtur effe maxime naturalis, & eft frequentifiimus.

Hîc autem numéros tantùm adhibuimus in chordis

naturalibus, & quandiu à fede propriâ non removen-

ao tur. Si autem diefes in quibufdam notis invenian- tur, vel I7 aut !q, quae illas à fede propriâ removeant, tum illae alijs numeris funt explicandae, quorum quan- titas ab alijs notis aliarum pardum, cum quibus ejuf- modi diefes confonantiam efficiunt, eft defumenda.

��sS

��(XI) De Dissonantijs.

Quaelibet intervalla, praeter illa de quibus iam lo- quuti fumus, diflbnantiae appellantur. Sed de his tan-

�� �