ig. Ad Directionem Ingénu, ^89
vfi, fi res petita nos lateat, faltem in hoc fimus dodio- res, qu6d certô percipiamus illam nullà via à nobis cognitâ potuiiTe inveniri ; & fi forte, vt faepe continget, vias omnes, quse ad illam hominibus patent, potue- 5 rimus perluftrare, liceat audader aflerere, fuprà om- nem ingenij humani captum pofitam efife ejus cogni- tionem.
Notandum praeterea, per fufficientem enumeratio- nem five indudionem, nos tantùm illam intelligere, ex
10 quâ Veritas certiùs concluditur, quàm per omne aliud probandi genus, praeter fimplicem intuitum ; ad quem quoties aliqua cognitio non poteft reduci, omnibus fyllogifmorum vinculis rejedis, fuperefi; nobis vnica heec via, cui totam fidem debeamus adhibere. Nam
i5 qusecumque vna ex alijs immédiate deduximus, fi illa- tio fuerit evidens , illa ad verura intuitum jam funt reduda. Si autem ex multis & disjundis vnum quid inferamus, fgepe intelledûs noftri capacitas non eft tanta, vt illa omnia poflit vnico intuitu compledi ; quo
20 cafu illi hujus operationis certitudo débet fufficere. Quemadmodum non poflumus vno oculorum intuitu longions alicujus catenae omnes annulos dillinguere; fed nihilominus, fi fingulorum cum proximis connexio- nem viderimus, hoc fufficiet, vt dicamus etiam nos
25 afpexiire, quomodo vltimum cum primo connedatur.
Sufficientem hanc operationem effe debere dixi , quia
faepe defediva elfe poteft, e^ per confequens errori
obnoxia. Incerdum enim, etiamfi multa quidem enu-
meratione pcrluftremus, quse valde evidentia funt, fi
hiiinani in^enii H. — Millam quandocurique H. — 29 valde tantùm H. — 1 5 qiKecumque' otiiis H..
�� �
