39-40- Ad Directionem Ingénu. 42 j
reflcxa. Vbi notandum eft, intellcdum à nullo vnquam experimento decipi pofle, fi prsecifè tantùm intueatur rem fihi objedam, prout illam habet vel in le ipfo vel in phantafmate, neque praeterea judicet imagina-
5 tionem fideliter referre fenfuum objeda, nec fenfus veras rerum figuras induere, nec denique res exter- nas taies femper effe quales apparent; in his enim omnibus errori fumus obnoxij : vt fi quis fabulam nobis narraverit, i & rem geftam efife credamus ; fi
ro iderico morbo laborans flava omnia eiTe judicet, quia oculum habet flavo colore tindum; fi denique Lxfà imaginatione, vt melancholicis accidit, turbata cjus phantafmata res veras reprsefentare arbitremur. Sed h?ec eadem fapientis intelledum non fallent, quo-
i5 niam, quidquid ab imaginatione accipiet, verc qui- dem in illà depidum effe judicabit : nunquam tamcn afferct illud idem integrum & abfque vllà immuta- tione à rébus externis ad fenfus, & à fenfibus ad phantafiam defluxiffe, nifi'priùs hoc ipfum alià aliquà
20 ratione cognoverit. Componimus autem nos ipfi res quas intelligimus, quoties in illis aliquid inefl'e credi- mus, quod nullo experimento à mente noftrâ immé- diate pcrccptum eft : vt i\ idcricus fibi perfuadeal res vifas effe flavas, ha^c cjus cogitatio crit compofita, ex
2 5 eo quod illi phantafia fua repnefentat, 0^ eo quod affumit de fuo, nempe colorem fiavum apparere, non ex oculi vitio, fed quia res vifa; rcvera funt fiavse. Vnde concluditur, nos falli tantum poffc, dum ijes quas credimus à nobis ipfis aliquo modo compo-
3o nuntur.
19 aliquà alià H.
�� �
