78-79- DE LA Vérité. ^ i ç
& in nullà re certum effe. Sed hinc quid inferre cupis ? Ifta adeô gene- ralis admiratio cui ufui effe poflTit, non video, nec etiam quâ ratione dubitatio iftiufmodi poflit principium effe, quod tam longé nos dedu- cere queat. E contrario enim hanc confabulationem eum in finem inftituifti, ut nos dubijs noftris liberares, veritatefque quas, quan- tumvis dodus, Epistemon forfan ignorare potuerit, cognofcendas nobis exhiberes. ■
EuDoxus. — Attentum modôtemihi praebeas, ulteriùsquàmexifti- maveris te fum dedufturus, Hac enim univerfali ex dubitatione, veluti è fixo immobilique pundo, Dei, tuî ipfiufmet, omniumque, quaî in mundo dantur, rerum cognitionem derivare flatui.
PoLiANDER. — En profeétô magna promiffa, atque opéras certè pretium eft, modo hase ita fe habeant, ut poflulata tua concedamus. Tuis itaque promiffis (la, nos noftris fumus fatisfaduri.
EuDoxus. — Quandoquidem itaque dubitare te negare nequis, & è contrario certum eft te dubitare, & quidem adeô certum, ut de eo dubitare non poflis : verum etiam eft te, qui dubitas, effe, hocque ita etiam verum eft, ut non magis de eo dubitare poflis.
PoLiANDER. — Affentior hîc equidem tibi, quia, fi non effem, non poffem dubitare.
EuDoxus. — Es igitur, & te effe fcis, & hoc exinde, quia dubitas, fcis. ,
PoLiANDER. — Vera profedô haec omnia.
EuDOXus. — Sed ne à propofito deterrearis, procedamus fenfim, &, prout dixi, hœc, ultra quàm cogitas, procederecomperies. Repe- tamus argumentum. Tu es, & tu te effe fcis, ideoque id fcis, quia te dubitare fcis; fed tu, qui de omnibus d )itas, & de te ipfo dubitare nequis, quid es ?
I PoLiANDER. — Haud difficilis refponfio eft, fatifque percipio te prae Epistemone me elegiffe, ut interroganti tibi fatisfacerem ; nihil enim proponere, ad quod refpondere valde facile non effet, conftitueras.. Itaque dicam hominem me effe.
Eudoxus. — Ad id, quod interroge, non attendis, & refponfum, quod mihi exhibes, quantumvis tibi videatur fimplex, in difficiles admodum intricatafque te quaeftiones, modo vel tantillum illas urgere vellem, conjiceret. Etenim, ex. gr. , fi ipfum etiam Episte- MONA, quid fit homo, interrogarem, & fi mihi, ut vulgô in Scholis fieri folet, refponderet hominem effe animal itiouale^ ; & fi praeter
a. Montaigne disait déjà dans ses Essais, 1. III, c. xiii : « Noftre con- » teftation eft verbale : je demande que c'eft que Nature, Volupté, Cercle, ■> et Subjiitution ; la queftion eft de paroles, & fe paye de mefme. Une
�� �
