gradus uſque ad remotiſſimas & maximè compoſitas progrediamur. Jam verò quis eſt qui dubitet, quin id, quod ut primum principium ſtatui, prima omnium, quas cum aliquâ methodo cognoſcere poſſumus, rerum ſit ? Conſtat enim de eâ nos dubitare non poſſe, etiamſi vel de omnium rerum, quæ in mundo exſiſtunt, veritate dubitemus. Quoniam igitur nos redè incepiffe ccrti fumus, ne quid deinceps erremus, opéra nobis danda eft ; & in eo toti fumus, ut ne quid admittamus tanquam verum, quod vel minimœ dubitationi obnoxium fit. Hune in finem, ut ego autumo, opus eft, ut Poliandrum dumtaxat loqui finamus. Cùm enim nuUum alium magiftrum fequatur, praeter fenfum communem, cùmque ejus ratio nullo falfo prasjudicio corrupta fit, vix fieri poterit ut decipiatur, vel faltem facile id animadvertetur*, & nullo labore in viam reducetur. Audiamus itaque ipfum loquentem, & res, quas in veftro principio contineri fe percepiffe dixit ipfe, exponere finamus.
PoLiANDER. — Tôt funt res, quae inideârei cogitantis continentur, ut integris diebus ad eas explicandas opus effet. De prœcipuis nunc tantùm, & de ijs, quae ad reddendam ejus notionem magis diftindam inferviunt, quaeque efficient quô minus confundatur cum illis quae ad eam non fpedant, aduri fumus. Fer rem cogitantem intelligo….
a. Lire plutôt : animadvertet.
b. L’Edition d’Amsterdam ajoute : Ccetera défunt.
