Page:Gautier - La Chanson de Roland - 1.djvu/434

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
214
LA CHANSON DE ROLAND

« Jusqu’il seit morz u tut vifs recreanz. »
Sur sun genuill en fiert sun destre guant. Aoi.


CXCIV


2665Puis qu’il l’ad dit, mult s’en est afichet
Que ne lairat pur tut l’or desuz cel
Qu’il alt ad Ais ù Carles soelt plaider.
Si hume li lodent, si li unt cunseillet.
Puis, apelat dous de ses chevalers,
2670L’un Clarifan e l’altre Clarien :
« Vus estes fil à l’ rei Maltraïen,
« Ki mes messages suleit faire volenters.
« Jo vus cumant qu’en Sarraguce algez ;
« Marsiliun de meie part nunciez,
2675« Cuntre Franceis li sui venuz aider ;
« Se jo truis l’ ost, mult granz bataille i ert ;
« Si l’en dunez cest guant ad or pleiet,
« El’ destre puign si li faites chalcer.
« Si li portez cest bastuncel d’or mer,
2680« Et à mei venget pur reconuistre sun fieu.
« En France irai pur Carlun guerreier ;
« S’en ma mercit ne se culzt à mes piez
« Et ne guerpisset la lei de chrestiens,
« Jo li toldrai la curune de l’ chef. »
2685Païen respundent : « Sire, mult dites ben. » Aoi.


CXCV


Dist Baliganz : « Kar chevalchez, baruns,
« L’uns port le guant, li altre le bastun. »
E cil respundent : « Cher sire, si ferum. »
Tant chevalcherent qu’ en Sarraguce sunt,