- 3eibai5 du bc išolber. ’ 203
tiorum pèreursorum. Unde eurn spatia rursus sint in ratione composita velocilatum et temporum quibus sunt pèreursa, sequitur actiones esse, in ratione composita ex velocitatum duplicata et temporum simpliee. Sed per priorem sestimationem eaedem actiones erant in ratione composita potentiarum et temporum ; ergo potentiae sunt in duplicata ratione velocitatum. lta vides quam pulebre rursus omnia conspirent induhitataque ratione colligantur. Quodsi pertendat aliquis, solam admittendam esse résolutionem actionis in tempus et praestantiam per tempus replicatam, non vero alteram in locum, et praestantiam in locum ductam, et eandem velit adeo quantitatem esse actionis modo idem sit locus : is sine ratione uuam résolutionem alteri praeferet, eum alius pari jure possit eligere solam résolutionem in locum et praestantiam in locum ductam. Quorum utrumque aeque a ratione alienum est. Unde apparet utramque résolutionem pari potius jure esse admittendamh Iam illas praestantias necesse est invicem differre. Nam si actiones essent in ratione composita praestantiarum et temporum simulque in rationc composita carundem praestantiarum et spatiorum, sequetur tempora esse in ratione locorum, seu actiones quae eodem tempore absolvuntur, etiam idem spatium absolvere, id est omnes motus esse acquiveloees. Aliud praeterea argumentum affers quod ita babet : potonfia a qua duao leueae duabus boris pèreurruntur, cadem est cum potentia a qua una leuea una hora pèreurritur. Hoc eoncedo. Sed prosequeris : potentia vero quae unam leucam confieithora una, dupla est potentiae quae leucam confieit horis duabus. Hoc non coneedo, nam seeundum me est quadrupla. Tua proportio in actionibus suecedit et velocitatibus, in potentiis non item. Ergo nec eoncedere debeo quod infers : potentiam quae duas leucas confieit duabus boris duplam esse potentiae quae unam leueam eouficit horis duabus. Sed seeundum me erit quadrupla.
Sed et tertium affers argumentum quod ita habet : Affirmare me inquis actiones eundem effeetum produeentes esse in ratione reeiproca temporum. Concedo. Huie sententiae assentiri Te ais, si sermo sit de praestantia actionis in se spectatae, sed non si quaeratur de valore actionis cet-to tempore peractae. Haec sunt paulo obscuriora. Mea enuntiatio est absoluta et involvit quiequid in actione libera quoquo modo sestimari potest. Sed lucem nobis aceendit ratioeinatio, qua distinctionem tuam firmare contendis. Aetionum, inquis, effectum est idem
