Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/110

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

— Quand pitit zoseau wlé volé, branche toujou cassé qué li.

— Mo pas savé meinme, si to té pas baille coup, aussi, la dégrad, landans divin la. To ca lessé travail mouché la, pou allé pronmeinnein, to wlé li content ? Lò ou la Carouanni caba, faut ou rété. Lò ou valé angui caba, lò ou prend avance blangue, faut ou rété travaille pou yé.

— Bitancou dit : coument to fica, a conça li taillé to kilòte. Yé savé to ça moune quakié tête, yé obligé veillé to.

— A ça qui ca kioé mo qué to la, rouprendne Sorossi, qué còlè ; to toujou wlé baille blangue réson. Est-ce to ça qué associé ? To meinme pou ca wai, coument travail l’ò la dou, coument nous ca capinant ; si Paoline té trouvé li, la Larataye, anvant libe, chia ! blangue té ké kioé nous toute, la placè, qué prospétion.

— Mo pas ni pou blangue, ni pou nègue, dit Atipa ; mo pou ça qui gain réson. Quandsiceré yé obsèvé to quichose, est-ce to beinsoin còlè pou ça ?

— Pou batte Genté la pa, to pas té fouti. Kou to ca wai li la, pas prend oueil trabessé li. Louce, Cyros, Genté, Bontou, ça quate milate yé la, pas prend yé, fait pitit bois. Si to gain