Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/165

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

— Tigue vié, so zongue pas vié, dit Atipa. Veillé matoufala la, compè. Toute joué ça joué ; mé, cassé pitit bois, la zòrè macaque, ça pas joué. Faut pas to jain blié, a la soucou yé ca kioé pian.

— Massò la dit mo, continoin Tibile, faut marié li ; mo pa, mo pas wlé. Mo fait li, pou la réponse : chaque foai, li wa palé ou di ça, massò, rosé li, rosé so tête.

— Conça temps di louvoai, dit Atipa, ça qui pas pouvé marié yé cò, massò té wlé yé trouvé houomme, pou marié pitit fi louvoai.

La larie Malouette, divant Chateaunef, yé wai dé grand pitit milatresse, ca causé ; oune té ca ranconté oune train, li té gain la veille, qué so compè.

— Coument to ca comprendne ça, dit milatresse la ? Li fronté lessé mo, pou allé marié. Li dit, diti, mo pas gain édication. Est-ce mo pas vaut li ? Li ça milate, mo ça milatresse. Encò, so chivé crépi, dou, passé mo pa.

— To tendé, dit Atipa ? a conça milatresse yé la gain preintenchon. D’abò yé lapeau rouge caba, gnanpoint engnin encò. A lapeau qué chivé qui ça toute, pou ça moune yé la. A ça, oune so, yé ca anpprendne la massò.

— A pas massò, ca montré yé ça, rouprendne