DE CONSTANTIA SAPIENTIS SIVE QUOD IN SAPIENTEM NON CADIT INJURIA. LIBER UNUS. I. Ta^ôtijm ^ÂÆr’Sjpj^ô^ : Serene, et cæteros sapientiam professos*interçsset çi{£htum inter fœminas et mares, non immêVi/cf âifcêrim f quum utraque turba ad vitæ societateirf fànXunvl£ÿl#conférât, sed altéra pars ad obsequendum, altéra imperio nata sit. Cæteri sapientes molliter et blande, ut fere domestici et familiares medici ægris corporibus, non qua optimum et celerrimum est, medentur, sed qua licet. Stoici virilem ingressi viam, non ut amœna ineuntibus videatur curæhabent, sedutquamprimum nos eripiant, et in ilium editum verticem educant, qui adeo extra omnem teli jactum surrexit, ut supra fortunam emineat. At ardua per quæ vocamur, et confragosa sunt. Quid enim piano aditur excelsum ? Sed ne tam abrupta quidem sunt, quam quidam putant : v
