Page:Van Bever - Les Poètes du terroir, t1, Delagrave.djvu/434

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
412
LES POÈTES DU TERROIR


— Qu’il y soit ou qu’il n’y soit pas, que Dieu le garde en bonne santé !

Comme il disait ces mots, le seigneur rentra au logis ;

Revenant de la chasse, précédé par ses grands chiens folâtres,

Il tenait son arc à la main, et portait un sanglier sur l’épaule,

Et le sang frais, tout vivant, coulait sur sa main blanche de la gueule de l’animal.

— Bonjour ! bonjour à vous, honnêtes montagnards ; à vous d’abord, grand chef de famille ;

Qu’y a-t-il de nouveau ? que voulez-vous de moi ?

— Nous venons savoir de vous s’il est une justice ; s’il est un Dieu au ciel, et un chef en Bretagne.

— Il est un Dieu au ciel, je le crois, et un chef en Bretagne, si je puis.

— Celui qui veut, celui-là peut ; celui qui peut chasse le Frank,



— Pe ma hen, pe lien ne ma ket.
Doue r’hen dalc’ho e iec’hed !
 
Oa ket peurlavaret he c’her,
P’oa digouet ann otrou er ger ;

Digouet er ger euz a hersal,
He chaz brax a-rog o fragal ;

Enn he zorn he warek gant-ha,
Hag eur penn-moc’h gwez war he skoa,

Ila fresk-beo ar goad o redek
War he zorn gwenn, demeuz he wek.

— Mad-d’hoch ! mad-dhoch ! meneziz da ;
Ha d’hoc’h, ozac’h-meur, da genta.
 
Petra zo c’hoarvet a neve ?
Petra gen-hoc’h digan-e-me ?

— Deut omp da c’hout hag hen’z euz reiz
Doue enn nenv ha tiern e Breiz.

— Doue’z euz enn nenv, a gredann,
Ha tiern e Breiz, ma her gellann,

— Ann neb a venu, hennez a c’hall ;
Ann neb a c’hall a gas ar Gall,