Et le long de la grève qui donc entend-on — Chanter, dis-le-moi, pêcheur ?
L’homme de mer a répondu : Ce n’est pas la grande porte du paradis (qui s’ouvre) ;
Mais c’est une ville qui s’élève vers le firmament pur, — Une superbe ville (qui se lève) de l’abîme profond.
Regarde ce palais (qui apparaît) en bas du golfe, — Et une église avec son clocher à plate-forme.
Et puis, regarde s’en allant aux danses — Avec son chevalier, la Princesse aux cheveux blonds.
À présent écoute comme chante doucement — Sur la grève le tiède vent d’été,
Et comme le flot touche aux rochers, — Ainsi que glisse une robe de soie dans un bal.
— Me diras-tu, pêcheur, — Quand les étoiles se mettent à briller dans le ciel clair,
Pourquoi, les étoiles commençant à briller, — Le bal alors tombe dans les abîmes d’enfer ?
Ha hed ann trez piou ’ta klever,
O kana, lar d’in, pesketer ? —
Ann den-a-vor an euz laret :
— Dor vraz ar baradoz n’e ket,
Nemed eur ger sav d’ana oabl splann,
Eur ger veur euz, ar poull ledan.
Sell ann tî-ker e traou ann dour,
Eunn iliz gand he geridour.
Ha sell o vond d’ann abadea
Gand hi marc’hek al Vlondinen.
Breman chilaou ken kun a gan
War ann trez ann awelik-han,
D’ar gerek{{lié]}’vel stok al lano,
’Velse se seî en ebato.
— Lavar ri d’in-me, pesketer,
Pa sked ar stered en oabl skler,
Perag, stered krog da lugern,
Ann ebato ’koue d’ann ifern ?