46.
��GadB
�480,
�40^
�t| adD
�?84,
�P4
�GadD
�480,
�324
�DadG
�P4,
�240
�BadG
�40^,
�240
�Dad^
�324,
�192
��ijo Descartes et Beeckman
IVelfic :
Tertîa minor fchîfmate defeéîiva
Quinta vno fchifmate defeéîiva . Quarta vno fchifmate auda. . .
Sexta major fchifmate auéïa . .
��Atque hi numeri tam magni funt, vt per ie talia in- tervalla tolerari pofTe non videantur. Sed quia,vt ante notavimus, tam exiguum efl fchifmatis intervallum, vtvix auribus poffit 'difcerni : ideo illse ex confonantijs, quarum funt proximse, fuavitatem mutuantur. Neque enim confonantiarum termini ita confiftunt in indivi- fibili, vt fi vnus ex illis aliquantulum immutetur, fla- tim omnis confonantiae fuavitas pereat. Atque hœc ratio tantùmpotefl, vt huius generis diflbnantise etiam in eiufdem partis voce fucceffivâ admittantur, loco confonantiarum è quibus exeunt.
Tertium genus diffonantiarum conflituunt tritonus &. falfa quinta : in hac enim pro tono maiore habetur femitonium maius, in tritono contra. Atque his nu- meris explicantur :
Falfa quinta -■
��Tritonus ^■
45
��Vel fie : Tritonus . .
Falfa quinta.
��¥ ad^ BadE ^ ad Y
��^40, ^84. 405, 288. 384, 270.
��E ai B I 288, 202 i, vd <^'](i^ 40^ .
a. Ci-avant, p. 117, 1. 26-29. — Voir aussi le tableau de la p. i25.
��10
��i5
��20
��35
�� �