47- COMPENDIUM MuSICiE. IJI
I Qui etiam numeri nimis magni funt ad aliquod non ingratum auribus intervallum explicandum ; neque habent valde vicinas confonantias, vt prsecedentes, ex quibus fuavitatem mutuentur. Vnde fit vt hae vltimse 5 in relatione debeant vitari, faltem quando fit lenta mufica & non diminuta ; in valde diminutâ enim, & quae celeriter canitur, non fatis auditus habet otij, vt harum difTonantiarum defedum advertat : qui de- fisdus longe evidentior efl:, ex eo quôd quintse fint
10 vicinse, cum quâ idcirco auditus illas comparât, atque ex prsecipuâ huius fuavitate illarum imperledionem clariùs agnofcit.
Atque iam omnium foni afFeélionum explicationem finiemus; vbi folummodo advertendum, ad confir-
i5 mandum quod fupra diximus ', omnem fonorum va- rietatem, circa acutum & grave, oriri in Muficàexhis tantùm numeris, 2, j &. ^ ; omnes omnino numéros quibus tam gradus quàm diiîonantise explicantur, ex illis tribus componi, & divifione fadà per illos tandem
20 ad vnitatem vfque refolvi.
(XII) De ratione componendi
ET MODIS.
Sequitur ex didis, poffe nos abfque gravi errore 25 vel foleecifmo muficam componere, fi ha^c tria obfer- vemus :
1° Vt omnes foni, qui fimul emittentur, aliquâ con-
a. Ci-avant, p. io5, 1. 6-7.
�� �
